Çocukluk Mutfağından Bugüne: Yemek Pişirme Serüvenim

Mutfak, hayatım boyunca bana hem keyif hem de öğrenme fırsatı sunan bir yer oldu. Belki de bu yüzden yemek pişirmek benim için sadece bir ihtiyaç değil, aynı zamanda bir tutkuya dönüştü. Çocukluk yıllarımdan bugüne kadar süregelen bu serüven, mutfağın sıcaklığı ve yemeklerin taşıdığı anılarla dolu bir yolculuğa evrildi.

İlk mutfak anılarım, babaannemin köfte ve pilav yapmasına yardım ettiğim günlere dayanıyor. O zamanlar belki de sadece birkaç malzemeyi karıştırarak katkıda bulunuyordum, ama mutfakta olmanın verdiği mutluluk hafızama kazınmıştı. Biraz daha büyüyüp ilkokul çağına geldiğimde, bu sefer anneannemin mutfağında ona yardım etmeye başladım. Birlikte yemek yaparken geçirdiğimiz vakit, tariflerden çok daha fazlasını öğretti bana; sabrı, sevgiyi ve el emeğinin değerini...

Hafta sonları annemle geçirdiğimiz mutfak maceraları ise benim için ayrı bir keyifti. Kek ve krep yapmak, hem lezzetli hem de eğlenceli bir ritüele dönüşmüştü. İlk başlarda sadece karıştırma kısmında görev alırken zamanla tüm süreci üstlenmeye başladım. Ancak mutfakta her zaman başarıya ulaşmak mümkün olmuyordu! Ortaokul yıllarımda, bir arkadaşımın annesinin yaptığı ve bayıldığım kurabiyeleri evde denemeye karar verdim. Fakat her seferinde taş gibi sert kurabiyeler yaparak büyük bir mutfak faciasına imza attım. Buna rağmen, büyük bir özgüvenle aileme ve arkadaşlarıma yedirmeye çalıştığım günleri hâlâ gülerek hatırlıyorum.

Tabii mutfak maceralarım burada bitmedi. Okuldan sonra eve döndüğümde, çeşitli hamur işi denemeleri yapıyor, ancak başarısız sonuçları ailem eve gelmeden ortadan kaldırmaya çalışıyordum. Bu süreç, benim için bir nevi mutfakta hatalarla öğrenmenin ilk adımları oldu.

Lise yıllarına geldiğimde, yemek yapma hevesim iyice şekillendi. Yakın arkadaşlarımla düzenlediğimiz akşam yemekleri sayesinde, mutfağa olan ilgim daha da pekişti. Doğum günleri için pastalar ve börekler hazırlıyor, tarifleri deneyerek kendi dokunuşlarımı eklemeye çalışıyordum.

Özellikle yaz aylarında, yemek yapma isteğim daha da artıyordu. Aileme akşam yemekleri hazırlamak için mutfağa giriyor, özellikle zeytinyağlı yemekler yaparak kendimi geliştiriyordum. Bir yemeğin eksiklerini sezebilmek, malzemeleri doğrudan hissederek doğru kombinasyonları oluşturabilmek zamanla öğrendiğim şeyler arasına girdi. Artık bir tarife göz attığımda, o yemeğin tutup tutmayacağını ya da hangi dokunuşlara ihtiyacı olduğunu kolayca tahmin edebiliyorum.

Mutfakta geçen yıllar bana sadece iyi yemekler pişirmeyi değil, aynı zamanda sabrı, emeğin değerini ve paylaşmanın güzelliğini öğretti. Her yaptığım yemeğin ardında, geçmişten bugüne uzanan mutfak anılarım var. Şimdi dönüp baktığımda, küçük yaşlardan itibaren yaşadığım bu mutfak serüveninin beni ne kadar geliştirdiğini daha iyi anlıyorum. Ve biliyorum ki, bu yolculuk daha uzun yıllar devam edecek...

Bu arada, artık yemeklerimi beğenerek yiyenlerin sayısının artması da beni oldukça mutlu ediyor! 😊